Αποτελέσματα αναζήτησης

Αρθρογραφία

30 Απρ: Αυτοτελείς ισχυρισμοί στην ποινική δίκη

Η έννοια των αυτοτελών ισχυρισμών καθορίζεται από τον Α.Π. με έναν μάλλον «περιγραφικό» ορισμό κατά τον οποίο αυτή η προνομιούχος κατηγορία ισχυρισμών αφορά αποκλειστικά σε στοιχεία που κατατείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξης (20επ. Π.Κ.) και του αξιοποίνου αυτής (14επ. Π.Κ.), στον αποκλεισμό ή τη μείωση της ικανότητας για καταλογισμό του δράστη (26επ. Π.Κ.), στον αντικειμενικό αιτιώδη σύνδεσμο, στους λόγους που αυξομειώνουν την ποινή (83 και 84 Π.Κ.) και τέλος, στον εξωτερικό όρο του αξιόποινου όπου αυτός προβλέπεται.

Αρθρογραφία

16 Φεβ: Ο Νόμος 1608/1950 περί καταχραστών δημοσίου χρήματος

Ο N. 1608/1950 ανατρέπει την ισορροπία ολόκληρου του ποινικού (ουσιαστικού και δικονομικού) μας συστήματος. Και τούτο διότι: α) παραβιάζει την αρχή της αναγκαίας αναλογίας μεταξύ ποινής και αντικειμενικής βαρύτητας της πράξεως, β) πλαισιώνεται από δικονομικές διατάξεις, που παραβιάζουν συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα, γ) η διατήρησή του δεν συνάδει με το δικαιϊκό σύστημα ενός φιλελεύθερου κράτους δικαίου, καθώς είναι αντίθετη με τον προσωρινό χαρακτήρα που του απέδιδαν ακόμα και οι ίδιοι οι συντάκτες του και προέκυψε μετά από μία σειρά νομοτεχνικών «αρρυθμιών».

Αρθρογραφία

30 Απρ: Καταχρήσεις και υπερβάσεις στην εφαρμογή του θεσμού της προσωρινής κράτησης

Από τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις της διατάξεως του άρθρου 282 ΚΠΔ με τους νόμους 1128/81, 2207/94 και 2408/96, καθίσταται φανερή η μεταρρυθμιστική βούληση του νομοθέτη προς την κατεύθυνση του δραστικού περιορισμού της χρήσεως του καταναγκαστικού δικονομικού μέτρου της προσωρινής κράτησης

Αρθρογραφία

30 Μαρ: Η διάκριση του ενδεχόμενου δόλου από την ενσυνείδητη αμέλεια – Νομική αναγκαιότητα και κοινωνική πραγματικότητα

Έντονη συζήτηση έχει αναπτυχθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα στο νομικό κόσμο της χώρας, για τη διάκριση ανάμεσα στον ενδεχόμενο δόλο και την ενσυνείδητη αμέλεια.

Αρθρογραφία

28 Φεβ: Η έννοια της καλής διαγωγής (άρθρο 106 ΠΚ) και η λειτουργία της ως προϋποθέσεως χορηγήσεως της υπό όρο απολύσεως (άρθρα 105-110 ΠΚ)

Η υπό όρων απόλυση αποτελεί έναν από τους θεσμούς του Ποινικού μας Δικαίου, διαμέσου του οποίου πραγματώνεται, όχι τόσο η ειδικοπροληπτική και εγγυητική αναγκαιότητα αυτού, όσο η φιλελεύθερη επιδίωξη της ελαστικότητας της ποινής στο στάδιο της εκτίσεως της, στα πλαίσια ενός εξίσου φιλελεύθερου κράτους δικαίου-προνοίας.