Ποιόν «φροντίζει» το οικογενειακό δίκαιο
του Θεόδωρου Π. Μαντά*
Παρ’ όλο που το τελευταίο νομοθέτημα εισήγαγε πρωτοποριακές ρυθμίσειs (συναινετικό διαζύγιο, αλλαγή των όρων χορήγησης της διατροφής, συμμετοχή της γυναίκας στα αποκτήματα κατά τη διάρκεια του γάμου), στον απολογισμό παραμένει αμφιλεγόμενο ως προς τις προθέσεις και τις παρενέργειές του.
Στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία το διαζύγιο είναι φαινόμενο που έχει απλωθεί και όχι «ταμπού». Κανένας πια δεν μένει με τα δεσμά ενός αποτυχημένου γάμου επειδή και μόνο «ο κόσμος θα σχολιάσει». Ο διαζευγμένος δεν είναι πια «δακτυλοδεικτούμενος». Τώρα που έπεσαν τα δεσμά, οι νέοι πηγαίνουν πιο εύκολα και πιο γρήγορα και ίσως πιο επιπόλαια από άλλοτε στο γάμο, αλλά και στο διαζύγιο.
Στο παρελθόν ο χωρισμός της γυναίκας από το σύζυγο είχε ως αποτέλεσμα την επιδίκαση διατροφής, τώρα επιδικάζεται διατροφή από τα εισοδήματά της ή την περιουσία της, κυρίως όταν δεν μπορεί να εργασθεί. Σ’ αυτή την εξέλιξη η γυναίκα είναι μάλλον χαμένη.
Όμως είναι κερδισμένη ως προς κάτι άλλο: Τώρα μπορεί να διεκδικήσει από το 1/3 έως το Ι/2 της περιουσίας που απέκτησαν με το σύζυγο στο γάμο. Το λυπηρό είναι ότι στην πράξη λίγες μόνο περιπτώσεις φθάνουν στα δικαστήρια με τη μορφή αγωγών συμμετοχής στα αποκτήματα και για ακόμα λιγότερες εκδίδονται αποφάσεις…
Χρέος του νομοθέτη είναι να μη θυσιάζει με τους κανόνες του τη μία αξία για χάρη της άλλης, αλλά να βρίσκει τρόπους εξισορρόπησής τους. Έτσι, όσο πρέπει να ενδιαφέρεται ο νομοθέτης για τη διατήρηση των γάμων που έχουν πετύχει, άλλο τόσο πρέπει να ενδιαφέρεται για την ομαλή διάλυση των αποτυχημένων και κατεστραμμένων γάμων.
_____________________________________
* Τo παρόν κείμενο είναι η άποψη του κ. Θεόδωρου Π. Μαντά στο άρθρο «Ποιον φροντίζει το οικογενειακό δίκαιο» που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», στις 13 Οκτωβρίου 2003.
Δείτε ακόμη
Μη θανατηφόρα όπλα
O Ν. 2168/1993, ακόμα και μετά την πρόσφατη τροποποίησή του με τον Ν. 3944/2011, δεν κάνει διάκριση μεταξύ θανατηφόρων και μη θανατηφόρων όπλων, εξισώνοντας με αυτόν τον τρόπο, ως προς την άσκηση ποινικής δίωξης και ως προς την επιβολή ποινής, τα οριζόμενα στην παρ. 2 του πρώτου άρθρου του, αντικείμενα, τα οποία χαρακτηρίζει ως «πρόσφορα προς επίθεση και άμυνα», με τα πιστόλια, τα πυροβόλα όπλα, τις χειροβομβίδες, τις νάρκες, τα πυρομαχικά και τις εκρηκτικές ύλες.
Πώς θα κερδίσετε το διαζύγιο
«Στα συναινετικά διαζύγια» -σημειώνει ο ποινικολόγος Θεόδωρος Μαντάς- «ως αιτία προβάλλεται κυρίως η ασυμφωνία χαρακτήρων, πράγμα που σημαίνει πως έχουμε μια υποχώρηση των παραδοσιακών δομών της ελληνικής κοινωνίας όπου ο άντρας ήταν η κεφαλή της οικογένειας.